زیست فرهنگی و اجتماعی دانشجویان
مهدی حسینزاده فِرِمی
چکیده
پیشینه و اهداف: امروزه دانشگاه نقش تعیینکنندهای در حیات جامعه دارد و اجتماعات دانشجویی یکی از بنیادیترین مؤلفههای دانشگاه است. توانمندسازی فرهنگی و اجتماعی دانشجویان با میانجیگری اجتماعات دانشجویی از مهمترین مباحث مفهومی و نظری این مقاله است.روش: اطلاعات از طریق تکنیک مصاحبهی فردی و گروهی جمعآوری شده است. 60 نفر از کنشگران ...
بیشتر
پیشینه و اهداف: امروزه دانشگاه نقش تعیینکنندهای در حیات جامعه دارد و اجتماعات دانشجویی یکی از بنیادیترین مؤلفههای دانشگاه است. توانمندسازی فرهنگی و اجتماعی دانشجویان با میانجیگری اجتماعات دانشجویی از مهمترین مباحث مفهومی و نظری این مقاله است.روش: اطلاعات از طریق تکنیک مصاحبهی فردی و گروهی جمعآوری شده است. 60 نفر از کنشگران فعال در گروههای دانشجویی، همچون انجمنهای علمی ـ دانشجویی، کانونهای فرهنگی، هنری، ادبی، اجتماعی و مذهبی و نشریات دانشجویی، افرادی بودند که طرف گفتوگوهای عمیق فردی و گروهی قرار گرفتند. در این گفتوگوها، با تمرکز بر شاخصهای فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی در بستر دانشگاه، توانمندسازی فرهنگی دانشجویان جستوجو شد.یافتهها: بهطور کلی، برای اجتماعات دانشجویی در ایران و جهان، کارکردهای متعددی را میتوان متصور شد: کارکرد آموزشی، کارکرد اجتماعی، کارکرد علمی، کارکرد فرهنگی، کارکرد روانی و کارکرد امیدبخشی. از یافتههای مهم این مقاله این است که دو رویکرد اساسی برای توانمندسازی فرهنگی دانشجویان احصا شده است. در رویکرد اول که عبارت است از برنامهریزی «تمرکزگرایانه و از بالا به پایین»، برنامهها و فعالیتهای توانمندساز، بر اساس نیازسنجیهایی که انجام میشود، توسط مسئولین آموزشی، پژوهشی و فرهنگی دانشگاهها برای دانشجویان طراحی و اجرا میگردد. در این شیوه از توانمندسازی، کلیت برنامه بهصورت متمرکز در نهادهای متولی طراحی شده و بر اساس نیازهای اولویتبندیشدهی دانشجویان انجام میگیرد. آموزش کار گروهی، آموزش هنر، آموزشهای شغلیابی و کارآفرینی، برنامههای هویتیابی، فعالیتهای علمی و پژوهشی، فعالیتهای اوقات فراغت و سرگرمی، فعالیتهای مذهبی، فعالیتهای خیریه و عامالمنفعه و آموزش مهارتهای زندگی از جمله فعالیتهای توانمندساز فرهنگی هستند. رویکرد دوم از طریق فعالیتهای فرهنگی دانشجویان عبارت است از توانمندسازی «اجتماعمحور». در این رویکرد، اجتماعات دانشجویی تشکیل شده و از طریق فرایندهای مشارکتی و گروهی، فعالیتهای مورد نیاز گروههای هدف ارائه میگردد. نهادهای مسئول تنها در قالب یک «تسهیلگر» ظاهر شده ومیتوانند در راستای تشکیل اجتماعات کوچک دانشجویی، به ترویج و حمایت از تشکیل اجتماعات گروهها، مشارکت، کار گروهی و ... بپردازند. بنابراین، برنامه در سطح اجتماعات دانشجویی طراحی شده و جهت جلب حمایت از اجرا به مقامات رسمی اعلان میشود.